لوموند: بازگشت فریبا عادلخواه به زندان و مذاکرات اتمی
«...در برابر حیرت همگانی، فریبا عادلخواه، مدیر تحقیق در مدرسه عالی علوم سیاسی پاریس، که به اتهام واهی "اقدام علیه امنیت ملی" به پنج سال زندان محکوم و از اکتبر 2020 با یک دستبند الکترونیک در بازداشت خانگی قرار گرفته بود، روز 12 ژانویه 2022 بار دیگر زندانی شد. مقامات او را به عدم مراعات مقررات کنترل قضائی خود متهم می کنند.
دیپلمات های ایرانی نیز به پخش مطالبی در همین حدود پرداخته و شایع کرده اند که گویا خانم عادلخواه به سفارت فرانسه در تهران مراجعه کرده بوده است. اما کسی نیست توضیح دهد که اگر چنین بوده به چه دلیل از سفارت خارج شده و به آن پناهنده نشده است؟ از آن هم مضحک تر اینکه سفارت هم آن طور که طرف ایرانی پیشنهاد می کرده، حاضر به نگاه داشتن او در ساختمان خود نشده، به این دلیل که او شخصی "غیرقابل کنترل" است. مسئولان جمهوری اسلامی ظرف چهاردهه چنان به ضوابط ومعیارهای جوامع غربی بی اعتنا و با آنها نا آشنا مانده اند که اغلب دچار خیالبافیها و داستان پردازیهای عجیب میشوند.
اما این داستان پردازی ها نمی تواند بر تنها واقعیتی که ارزش بازگو کردن دارد، سرپوش بگذارد. مسأله این نیست که آیا فریبا عادلخواه مقررات کنترل قضائی تحمیل شده را مراعات کرده یا نه، بلکه اساس موضوع محروم شدن ناعادلانه و بی دلیل او از آزادی است، حال چند و چون این محرومیت هر شکلی می خواهد داشته باشد، چرا که تنها گناه او انجام کار خود به عنوان مردم شناس است و این رشته علمی در هیچ جای قانون اساسی ایران ممنوع اعلام نشده است.
داو دیپلماتیک
اما در هر حال واقعیت اینست که فریبا عادلخواه هیچیک از محدودیتهای خود سرانه تحمیل شده بابت کنترل قضائی را نقض نکرده است. وانگهی تصمیم زندانی کردن مجدد او را مسئول اداری مراقبت بر مراعات مقررات کنترل مزبور نگرفته، بلکه این کار به دستور دادستان انجام شده که سرسپرده سپاه پاسداران انقلاب است. لذا این اقدام صرفا جنبه سیاسی دارد، همان طور که بازداشت او در ژوئن 2019 و بازداشت خانگی او تحت کنترل قضائی در سال 2020 یا محکوم شدن اخیر بنژامن بریر، گردشگر فرانسوی، به هشت سال زندان، سیاسی بوده است.
به عبارت دیگر، بازگشت این محقق انسان شناسی به پشت میله های زندان اوین به نحوی از انحا به روابط پر تلاطم ایران با پایتخت های غربی بستگی دارد که آن هم تنها به مسأله اتمی محدود و منحصر نیست، بلکه همچنین با چندین منازعه در منطقه و تلاش برای حمله تروریستی از سوی تهران علیه اپوزیسیون در تبعید آن در اروپا مرتبط است.
به این ترتیب فریبا عادلخواه به چوب پنبه ای شباهت پیدا کرده که با حرکت جریان آب و فراز و نشیب های مذاکرات دیپلماتیک، غیرشفاف و چند وجهی بین پایتخت های مختلف بالا و پائین می رود. ایالات متحده طبق عادت مألوف با ایران بر پایه دو جانبه مراودات و مبادلات خود را تنظیم می کند که این بار در پس پرده گفتگوهای هسته ای چند جانبه وین و ژنو جریان دارد و کاری هم به منافع و مصالح "متحدان" خود ندارد.
عواقب ویرانگر برای تهران
پس سطح خطری که محقق مردم شناسی فرانسوی-ایرانی را تهدید می کند، بالا است چرا که در زد و بندها یا بده بستانها تنها دغدغه خاطر واشینگتن گروگان های آمریکائی است و بس. می ماند که معلوم شود در این صورت فرانسه چه برگ هائی در اختیار دارد، بخصوص که در مورد عزم راسخ دولت به آزاد ساختن تبعه خود تردیدی نیست و این را از ابتدای این ماجرا اظهارات و موضع گیری های قاطع امانوئل ماکرون و ژان-ایو لودریان نشان داده است.
از سوی دیگر فریبا عادلخواه در معرض خطر فوری تری نیز قرار دارد که مسئولیت کامل آن بر عهده جمهوری اسلامی است. مقامات تصمیم گرفته اند او را به زندانی باز گردانند که ویروس کووید-19 سراسر آن را آلوده کرده است. در ژانویه گذشته آنها اجازه دادند بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز، که به این ویروس مبتلا شده بود به علت عدم رسیدگی پزشکی مناسب و به موقع در همین زندان جان بسپارد.
و اما گزارش شده که یکی از هم بندهای فریبا عادلخواه به نام بهاره سلیمانی به کووید-19 مبتلا شده و قرائن و شواهد حاکی از آن است که ویروس از او به زنان زندانی دیگری هم منتقل شده است. بهاره سلیمانی از یک مرخصی برای درمان بهره مند شده که البته دردی از هم بندان تیره روز او که مدیریت زندانها حتی زحمت آزمایش ویروس گرفتن از آنان را به خود نمی دهد، دوا نمی کند. ویروس کووید پشت دیوارهای اوین در گردش است که به نظر می رسد برای مقامات کمترین اهمیتی ندارد.
پس موضوع دیگر حتی آزادی به معنای تکه هائی از زندگی بدون محدودیت نیست، بلکه اکنون جان فریبا عادلخواه است که مقامات ایرانی برای رسیدن به اهداف دیپلماتیک خود به گروگان گرفته اند. این محاسبه نه تنها بی شرمانه بلکه خطرناک هم هست. مرگ در محبس یک محقق انسان شناس، برنده جایزه Prix Irène Joliot-Curie، به عنوان زن دانشمند سال 2020 و دارای دکترای افتخاری از دانشگاه ژنو، و محققی که در سراسر جهان به خاطر کیفیت مقالات و کتاب هایش شناخته شده است، عواقب ویرانگری برای جمهوری اسلامی خواهد داشت.»ژان-فرانسوا بایار
https://www.lemonde.fr/idees/article/2022/02/14/iran-le-retour-de-l-anthropologue-fariba-adelkhah-derriere-les-murs-de-la-prison-ne-se-reduit-pas-a-la-seule-question-nucleaire_6113641_3232.html