توانايي تشخيص «خود» نزد ميمونها
به گفته محقق اصلي «گنگ ننگ» اين اولين بار است كه ميمونهاي كوچك اين آزمون مشخص مراحل بالاتر شناخت را با موفقيت گذرانده‌اند. «گنگ ننگ» مي‌گويد: «ما صورت ميمون را با رنگ نقاشي مي‌كنيم، رنگي كه قابل تشخيص نيست و بويي هم ندارد. ميمون نمي‌داند كه اين رنگ وجود دارد ولي مي‌تواند آن را در آينه ببيند، مثل ما انسانها كه وقتي مي‌بينيم صورتمان كثيف است از دستمان استفاده مي‌كنيم تا ببينم اين كثيفي چيست». اين گروه تحقيقي سه آزمايش را بر روي اين ميمونهاي كوچك انجام داده است. در يكي ديگر از اين آزمايشها يك دستگاه ليزر با قابليت ايجاد خارش، نقطه‌اي قرمز را بر روي صورت ميمون مي‌اندازد. سپس يك دستگاه ليزري ضعيف، نقطه‌اي قرمز بدون ايجاد خارش را بر روي صورت ميمون مي‌اندازد و علامتي رنگين روي صورت ميمون گذاشته مي‌شود كه تنها در آينه ديده مي‌شود. بعد از دو تا پنج هفته تمرين همراه با جوايز خوراكي، ميمونها ياد گرفتند تا در هنگام نگاه كردن به آينه، نقطه ليزري و علامت رنگين را لمس كنند. امري كه نشانه‌ي خودشناسي است. اين اولين تحقيق با چنين نتايجي در طول چهل سال اخير است. «گنگ ننگ» اميدوار است كه بتوان از اين نتايج در معالجه افرادي كه توانايي شناخت خودشان در آينه را از دست داده‌اند استفاده كرد. او مي‌گويد: «به شكل باليني يك پنجم بچه‌هايي كه بيماري اوتيسم دارند نمي‌توانند خودشان را در آينه بشناسند. علاوه بر آن بزرگسالاني با معلوليتهاي رواني، افرادي با مشكلات حافظه و بيماري رواني هم در شناختن خودشان مشكلاتي دارند. تحقيق ما شيوه‌اي ارائه مي‌كند كه شايد به آنها كمك كند كه تواناييهايشان را بازيابند. ... تمام ميمونها در اين آزمايش موفق نبودند و برخي از دانشمندان شك دارند كه اين آزمايشها خودشناسي در ميمونها را ثابت كرده باشد اما مسلماً اين آزمايشها نتايجي قابل تأمل داشته‌اند. »سايت يورونيوز20 بهمن 1393ـ 9 فوريه 2015