ايران بزرگترين چالش براي آمريكا باقي ميماند
با موضعگيري قاطع در سوريه عليه هم اسد و هم دولت اسلامي، ما ميتوانيم يك علامت قوي به رهبران ايران بدهيم كه قيمت دردسر سازيهايش بالاتر خواهد بود. بهطور مشابهي در عراق هم اين صادق است و هرگونه اتحاد مفروضي با ايران هرآنچه را كه آمريكا در آنجا رشته را پنبه خواهد كرد يعني ايجاد يك دولت فراگير و متحد كه تهديدي براي خودش و همسايگانش نيست و پايگاهي براي تروريزم نميباشد...
دولت فراگير در عراق بايد از حمايت دولتهاي سني همسايه همچون عربستان و امارات برخوردار باشد كه هر دوي اينها اگر اين برداشت باشد كه آمريكا درصدد است با ايران متحد شود؛ غيرقابل دست يافتني خواهند بود. طي يك دهه گذشته و در دوره دو دولت، آمريكا در بيگانه كردن ايران از مشتريان اروپايي و آسيايي مؤثر بوده است. آمريكا گرچه به كشورهاي عربي تسليحات داده و براي تسكين اسراييل تلاش كرده اما در عينحال تلاشي سيستماتيك براي منزوي ساختن ايران در همسايگي عراق بهعمل نياورده است.
واشنگتن به جاي دنبال كردن رؤيايي همكاري با كساني از قبيل خامنهاي، ميبايست در تمامي جبههها با ايران درگير شود.از زاغه نشينهاي شيعي در بغداد تا ميادين نبرد سوريه بايد با ايران مقابله كند...
آمريكا و ايران در دو سر متضاد طيف سياستها در خاورميانه قرار دارند. ملاحظات عقيدتي و اپورتونيزم صرفي كه ايران دارد آن را به يك متحد نامحتمل با غرب تبديل كرده است.
مصادف شدن مخالفت متقابل با يك گروه تروريستي سني نبايد ما را نسبت به تهديد از طرف ملاها كور كند».
واشنگتن پست 29 شهريور 1393ـ 20 سپتامبر 2014